Ludzie to fikcja


Moi drodzy!

Oto nastąpił przełom w mojej „karierze” internetowej. Oprócz pisania na Facebooku oraz blogu i publikowania zdjęć na Instagramie postanowiłem zacząć mówić na YouTubie. Jak na razie gadam o wszystkim, ale mam nadzieję, że niedługo przerodzi się to w coś wystarczająco interesującego i satysfakcjonującego.

Poniżej wrzucam moje dwa najnowsze filmy. Zachęcam do oglądania, komentowania oraz subskrybowania. Wszelkie Wasze wrażenia wesprą mnie przy okazji kolejnych filmów, a komentarze (że tak powiem - około tematyczne) może niedługo posłużą mi do nagrania oddzielnego filmiku, w którym właśnie do nich bym się odnosił :D  

Życzę miłego oglądania :)


Jak żyć, żeby było źle



Ludzie to fikcja - ballada o bezsensowności


Mój kanał znajdziecie tutaj: Postczłowiek

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lepiej nie będzie (18): Śmierć dziewczyny ze Szczecina i Dahmer

Obraz
Wczoraj wieczorem skończyłem oglądać Dahmera, serial od Netflixa. Poruszająca historia, po obejrzeniu której wszedłem na Filmweb, oceniłem produkcję na 7/10 i w sumie można lecieć z oglądaniem czegoś nowego. Dziś rano Internet obiegła informacja o dziewczynie, która w Szczecinie wypadła z dziesiątego piętra. Ktoś to wszystko nagrał z bloku naprzeciwko, a nagranie opublikował. Nie trudno do niego dotrzeć. Widać na nim (czy raczej na różnych jego wersjach), jak dziewczyna najpierw siada na oknie, potem chce wrócić, ale ślizga się i zsuwa. Łapie się parapetu i próbuje wciągnąć. Krzyczy, ktoś próbuje jej pomóc (chyba. Widać jedynie, że ktoś kręci się przy oknie), ale dziewczyna w pewnym momencie traci wszelkie siły. Puszcza parapet, spadając próbuje złapać się czegoś niżej, ale prędkość jest zbyt duża, nie ma szans. Jej spadanie trwa może dwie, trzy sekundy, aż w końcu uderza w dach przed wejściem do klatki. Nagranie się urywa, ale da się zobaczyć, jak jej ciało uderza w twardą powierzch
Czytaj więcej

Lepiej nie będzie (11): Męczy mnie marnowanie życia

Obraz
Jestem człowiekiem, który szybko się męczy. Mam chyba małą pojemność umysłową, bo gdy popracuję dwie, trzy godziny przed komputerem, potrzebuję przerwy, która często rozrasta się do czasu porównywalnego z tym, który spędzam na robieniu czegoś konkretnego. Choć uwielbiam działać, to jednak mój dzień zazwyczaj po połowie jest podzielony na pracę i opieprzanie się. Dodatkowo wieczorami siedzę do późna - czy to oglądając ten sam film któryś już raz, czy to przeglądając Instagrama, w głowie mając myśli, że jestem już zbyt zmęczony na robienie czegokolwiek kreatywnego. Dlatego siedzę do trzeciej w nocy i gapię się tępo w telefon bądź sufit. Ale nie potrafię wcześnie kłaść się spać. A przez to rano wstaję o dziesiątej i z marszu nie mam siły na życie. Po kilku takich dniach potrzebuję się zresetować. Dziś znów jest ten dzień. Pojutrze mam poprawkę, dlatego cały dzień udawałem, że się uczę, a tym czasem siedziałem i nie robiłem nic, bo poszedłem późno spać i nie miałem siły na cokolwie
Czytaj więcej