Lepiej nie będzie (9): Sex kamerki, Masłowska, Littlemooonster


Wczoraj oficjalnie (sam przed sobą) ogłosiłem jeden z ważniejszych „wynalazków” ostatnich lat - transmisja live (na Facebooku bądź Instagramie. Podglądanie sąsiadów z bloku naprzeciwko to jednak nie to samo).
Jestem osobą raczej introwertyczną. Kiedyś podejrzewałem agorafobię, ale dziś stwierdzam, że to zwykła aspołeczność. I dokonałem odkrycia - internetowa transmisja na żywo jest czymś doskonałym. Pomijam już bezkonkurencyjne sex kamerki na żywo i lajwy littlemooonster96, bo... bo są bezkonkurencyjne, ale głównie chciałbym się skupić na transmisjach bardziej przyziemnych, jak chociażby - transmisjach spotkań autorskich. Wczoraj oglądałem spotkanie z Dorotą Masłowską, otwierające Apostrof. A jakiś czas temu oglądałem spotkanie z Weroniką Szymańską (Billie Sparrow).
Przede wszystkim - często nie mam czasu, aby jeździć po Polsce na spotkania autorskie, a bardzo je lubię. Głównie czasu nie ma teraz, przed sesją letnią. A jak już jest jakieś spotkanie w Łodzi, to często mam tak, że na niedługo przed stwierdzam, że mi się nie chce i nie idę. Bo albo gorąco, albo zimno, albo deszcz, albo siedzenie w tramwaju za twarde. No zawsze coś! Domyślam się, że wielu z Was też tak ma.
Poza tym często mam tak, że jak już jestem na potkaniu autorskim, to nie odbieram go tak emocjonalnie jak podczas oglądania lajwa we własnym pokoju. Serio. Nie wiem, na czym to polega, ale poczucie swobody, możliwość zaśmiania się w głos czy po prostu wygodnego rozłożenia się na łóżku sprawia, że o wiele lepiej i dogłębniej odbieram to, co widzę i słyszę. I jest to po prostu przyjemniejsze.
Co prawda inaczej sprawa się ma, gdy chciałbym zdobyć autograf jakiegoś autora, ale to zawsze da się jakoś załatwić przy innej okazji - np. przy okazji konwentu czy festiwalu, na którym akurat wyjątkowo będę.
Jaram się okropnie, gdy widzę, że np. Empik rozpoczyna transmisję na żywo, a ja akurat siedzę i piję kawę. Choć nawet, jak coś robię, to rzucam to w cholerę i oglądam.
Nie wiem, czy tylko mi transmisje na żywo tak ułatwiają życie, czy dla Was to też jeden z ważniejszych „wynalazków”?


__________________________
Zapraszam serdecznie na Instagrama.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lepiej nie będzie (18): Śmierć dziewczyny ze Szczecina i Dahmer

Obraz
Wczoraj wieczorem skończyłem oglądać Dahmera, serial od Netflixa. Poruszająca historia, po obejrzeniu której wszedłem na Filmweb, oceniłem produkcję na 7/10 i w sumie można lecieć z oglądaniem czegoś nowego. Dziś rano Internet obiegła informacja o dziewczynie, która w Szczecinie wypadła z dziesiątego piętra. Ktoś to wszystko nagrał z bloku naprzeciwko, a nagranie opublikował. Nie trudno do niego dotrzeć. Widać na nim (czy raczej na różnych jego wersjach), jak dziewczyna najpierw siada na oknie, potem chce wrócić, ale ślizga się i zsuwa. Łapie się parapetu i próbuje wciągnąć. Krzyczy, ktoś próbuje jej pomóc (chyba. Widać jedynie, że ktoś kręci się przy oknie), ale dziewczyna w pewnym momencie traci wszelkie siły. Puszcza parapet, spadając próbuje złapać się czegoś niżej, ale prędkość jest zbyt duża, nie ma szans. Jej spadanie trwa może dwie, trzy sekundy, aż w końcu uderza w dach przed wejściem do klatki. Nagranie się urywa, ale da się zobaczyć, jak jej ciało uderza w twardą powierzch
Czytaj więcej

Lepiej nie będzie (11): Męczy mnie marnowanie życia

Obraz
Jestem człowiekiem, który szybko się męczy. Mam chyba małą pojemność umysłową, bo gdy popracuję dwie, trzy godziny przed komputerem, potrzebuję przerwy, która często rozrasta się do czasu porównywalnego z tym, który spędzam na robieniu czegoś konkretnego. Choć uwielbiam działać, to jednak mój dzień zazwyczaj po połowie jest podzielony na pracę i opieprzanie się. Dodatkowo wieczorami siedzę do późna - czy to oglądając ten sam film któryś już raz, czy to przeglądając Instagrama, w głowie mając myśli, że jestem już zbyt zmęczony na robienie czegokolwiek kreatywnego. Dlatego siedzę do trzeciej w nocy i gapię się tępo w telefon bądź sufit. Ale nie potrafię wcześnie kłaść się spać. A przez to rano wstaję o dziesiątej i z marszu nie mam siły na życie. Po kilku takich dniach potrzebuję się zresetować. Dziś znów jest ten dzień. Pojutrze mam poprawkę, dlatego cały dzień udawałem, że się uczę, a tym czasem siedziałem i nie robiłem nic, bo poszedłem późno spać i nie miałem siły na cokolwie
Czytaj więcej